The Open – zaczynamy golfowe święto

Dzisiaj rozpoczyna się turniej, uznawany przez wielu, za najważniejszy na świecie. Mowa o 140 edycji The Open, niezwykłego święta golfowego, trzeciej odsłony Wielkiego Szlema sezonu 2011. Pole St. Georges gościć będzie 156 najlepszych golfistów świata, w tym 50 najlepszych według Official Golf Word Rankings, 30 liderów z PGA Tour i European Tours Money List, poprzednich zwycięzców The Open.

Uważasz się za golfowego znawcę i myślisz, że masz wiedzę na temat The Open? Poniższy tekst autorstwa Tomasza Zembrowskiego być może udowodni, że się nieco myliłeś…

Turniej potocznie nazywany  The Open lub British Open to najstarszy z czterech turniejów Wielkiego Szlema i jedyny rozgrywany poza Stanami Zjednoczonymi. Odbywa się zawsze w trzecim tygodniu lipca i jest trzecim w kolejności rozgrywanym majorem w każdym roku, po Masters i US Open.

Początki tej wielkiej imprezy wydają się z perspektywy czasu zabawne. W pierwszej odsłonie turnieju w 1860 roku, rozegranej w Szkocji w Prestwick Golf Club, zwycięża Szkot Willie Park. Rok później dzięki zmianie regulaminu w British Open amatorzy mogą konkurować z zawodowcami. W 1861 r. wygrywa Tom Morris Sr – jest pierwszy z ośmiu zdobytych tytułów w The Open przez starego i młodego Toma w latach 1861-1872. Do nich należy także rekord wygranej z największą przewagą: ojciec w 1862 r. wygrał 13 uderzeniami, syn w 1870 r., 12 uderzeniami i w 1869 r. 11 uderzeniami. Żeby docenić ten wyczyn trzeba pamiętać, że w tym okresie turniej był 36-dołkowy. W 1863 roku w turnieju po raz pierwszy pula nagród wynosi 10 funtów. Co ciekawe, zwycięzca otrzymał jedynie mistrzowski pas, a pieniądze powędrowały do zawodników, którzy zajęli 2, 3 i 4. miejsce. Najwyraźniej stwierdzono, że mistrz powinien jednak otrzymać jakieś pieniądze i tak w 1864 roku najlepszy zawodnik otrzymał sześć funtów (dla porównania w sezonie 2010 pula nagród przekroczyła 4,8 mln funtów).

W 1892 roku turniej rozszerzono z 36 do 72 dołków, co było w tym czasie zaskakujące przy standardowych 18-dołkowych turniejach. Sześć lat później (1898) po raz pierwszy wprowadzono cuta po dwóch rundach. Po drugiej wojnie światowej termin The Open zgrywał się z PGA Championship (zaledwie tydzień różnicy) co powodowało, że wielu znakomitych zawodników tego okresu musiało wybierać jedną imprezę. W tej samej dekadzie, a dokładnie w 1955 roku, relację z British Open po raz pierwszy transmitowano w telewizji, w stacji BBC. Najwięcej, bo aż 6 razy, w turnieju The Open wygrywał Harry Vardon (1896, 1898, 1899, 1903, 1911, 1914), a mógł ten rekord wyrównać w zeszłym roku Tom Watson. Harry Vardon wygrał w 1903 roku Birtish Open wyprzedzając sześcioma uderzeniami swojego starszego brata Toma Vardona, a my się zachwycamy braćmi Mollinari… Poza Watsonem, pięć zwycięstw w British mają również na koncie: Szkot James Braid, Anglik John Henry Taylor, Australijczyk Peter Thomson. Wśród multi-championów zaledwie trzech golfistów wygrywało trzy lata z rzędu. Byli to Szkoci Jamie Anderson (1877-1879) i Bob Feguson (1880-1882) oraz Australijczyk Peter Thomson (1954-1956) natomiast wspominany tutaj wielokrotnie Tom Morris Junior wygrał The Open cztery raz pod rząd: w 1868, 1869, 1870 i 1872 (w 1871 nie rozegrano turnieju).

Najmłodszym zwycięzcą w historii turnieju jest Tom Morris Junior – miał 17 lat 5 miesięcy i 3 dni, a najstarszym Tom Morris Senior – 46 lat i 99 dni. Po ponad wieku rywalizacji zarówno Szkocja jak i USA mają po 42 zwycięstwa. W nie-wygrywaniu niekwestionowanym liderem jest Jack Nicklaus, który aż siedem razy był drugi i aż 16 razy plasował się w czołowej piątce (rekord dzierżony wspólnie z Johnem Henrym Taylorem).

Dopiero w 1995 roku The Open stała się oficjalną częścią terminarza ligi PGA Tour. The Open rozgrywany w formacie stroke play, jest też wyjątkowy ze względu na krajobrazy, ponieważ zawsze rozgrywany jest na polach typu links, diametralnie różniących się od pól w Ameryce. Turniej organizowany od 1920 roku przez R&A (The Royal and Ancient Golf Club of St Andrews) jest zawsze rozgrywany na polach typu links, i dotychczas 27 razy impreza odbyła się w St. Andrews, 24 w Prestwick, 15 razy Muirfield, 13 w Royal St George’s, 11 razy w Royal Liverpool, 10 w Royal Lytham & St Annes, 9 w Royal Birkdale, 8 razy w Royal Troon, 6 w Musselburgh, 7 w Carnoustie, 4 razy w Turnberry i dwa razy w Royal Cinque Ports.

Generalnie rozgrywa się go wyłącznie w Anglii i Szkocji, chociaż raz rozegrany został w Północnej Irlandii na polu Royal Portrush. W przypadku remisu po 72 dołkach, zawodnicy walczą w 4-dołkowej dogrywce, która jeśli nie da rozwiązania jest kontynuowana w systemie „nagłej śmierci”. Zwycięzca poza czekiem i sławą otrzymuje zwyczajowo złoty medal oraz puchar przechodni „Claret Jug”. Poza tym najlepszy amator turnieju otrzymuje srebrny medal, a brązowy medal otrzymują wszyscy inni amatorzy, który dotrwali do rundy finałowej.

Informacje na temat tegorocznych zawodników, tee time oraz leaderboard znajdziecie na oficjalnej stronie turnieju: http://www.opengolf.com/

Opublikowano za zgodą autora Tomasza Zembrowskiego
http://golf.pasje.net/